Калимаҳои олмонӣ

Дӯстони азиз, мо намудҳои ҷумлаҳоро бо мавзӯъе, ки дар ин дарс таълим хоҳем дод, ба итмом расондем. Хати мавзӯи мо Калимаҳои олмонӣ Шумо дар бораи сохтани бандҳо ва намудҳои бандҳо маълумот хоҳед дошт.

Ин мавзӯъ бо номи намудҳои ҷумлаи тобеи Олмон аз ҷониби аъзоёни форумамон омода карда шудааст. Он дорои хусусиятҳои маълумоти мухтасар ва қайдҳои лексия мебошад. Ташаккур ба дӯстоне, ки саҳм гузоштанд. Мо онро ба манфиати шумо пешниҳод мекунем. Ин иттилоотӣ аст.

Калимаҳои олмонӣ

Бандҳои тобеи Олмон, Онҳо ҷумлаҳои мураккабе мебошанд, ки худ аз худ маъно надоранд ва барои пурра ё мустаҳкам кардани маънои ҷумлаи асосие, ки бо он якҷоя карда шудааст, сохта шудаанд. Таъсиси ҷумлаҳои тобеъ вобаста аз он, ки ҷумлаи асосӣ ё тобеъ дар аввал ё охири он фарқ мекунад, он метавонад дар ҷумлаҳои дорои феълҳои ҷудошаванда ва зиёда аз як феъл фарқ кунад. Аммо Зербандҳои Олмон Дида мешавад, ки онҳо ба панҷ навъи мухталиф тақсим мешаванд.

Қоидаҳои ҳукми ҷониби Олмон

Ҳамчун як ёддошти кӯтоҳ, бояд қайд кард, ки ҷумлаи асосӣ бо истифодаи вергул аз ҷумлаи асосӣ ҷудо карда шудааст.

Ҷумлаи асосӣ дар аввал

Агар ҳукми асосӣ дар аввал бошад, пеш аз банди оянда вергул гузошта мешавад. Тартиби ҷумлаи асосӣ ҳамон аст, дар ҳоле ки феъли пайвандак дар охири ҷумла ҷойгир аст.

Нишондиҳандаҳои фармондеҳӣ, ки ба мо лозим аст. / Ман ба назди шумо намеоям, зеро борон меборад.

Ҷумлаи тобеъ дар аввал будан

Дар чунин ҳолат, банди аввал меояд ва ҷумлаи асосӣ пас аз вергул сар мешавад. Ҳангоми таъсиси ҷумлаи асосӣ феъли дар аввал ҳамҷояшуда вуҷуд дорад.

Weil er sub ist, bleibt zu Hause. / Азбаски пир шудааст, дар хона мемонад.

Доштани феълҳои ҷудошаванда

Дар чунин ҳолатҳо, банд ва қоидаҳои асосии ҷумлаи дар боло номбаршуда ба ҳамон тарз татбиқ мешаванд ва феъли пайвандак дар охири ҷумла ҳамчун ҷумлаи асосӣ меравад.

Хуб, венн ду эс хастед. Вақте ки расидед, ба ман бигӯед.

Феълҳои сершумор

Мушоҳида карда мешавад, ки феълҳои ёрирасон метавонанд ҳангоме ки ҳукм дар бораи гузашта ё оянда сохта мешавад, бештар аз як бошанд. Дар чунин ҳолат, қоидае риоя карда мешавад, ки феъли пайвандак то охири ҷумла меравад.

Bevor du kommst, mustst du mir versprechen. / Пеш аз омадан, шумо бояд ба ман ваъда диҳед.

Намудҳои калимаҳои олмонӣ

Чузъҳои тобеъ аз рӯи вазифа

(Averbialsatz) Ҷазои зарфӣ, (Atributsatz) Ҳукмҳое, ки дар бораи сифатҳо ё аломатҳо,  (Субжекцатз) Бандҳои зертобе, ки мавзӯъро шарҳ медиҳанд,  (Объектҳо) Бандҳои тобеъ дар бораи тавзеҳи объект.

Ҷумлахои тобеъ аз рӯи муносибати онҳо

(Ба таври ғайримустақим) Қиссаи ғайримустақим, (Infinitivsatz) Ҳукмҳои беҷавоб, (Konjunktionalsatze) Пайвастшавӣ, (Партизипалсатзе) Иштирокчиён, (Шартӣ Бандҳои шартӣ,  (Relativsatze) Банди фоизҳо

(Konjunktionalsätze) Ҷумлахои тобеъ бо пайвандак

Mein Schwester und mein Bruder дар бораи ҷоду. / Хоҳар ва додарам маро хеле дӯст медоранд.

 (Konditionalsätze) Бандҳои шартӣ

Дар куҷо лижаронӣ ҳастед. / Агар барф борад, ман лижаронӣ карда метавонам.

 (Relativsätze) Ҷазои релятсионӣ

Dieser Ring дар Ринг мавҷуд аст, аммо дар дохили он мавҷуд нест. / Ин ҳалқа ҳалқаест, ки ман онро тӯҳфа мекунам.