Наби кист, Наби кор мекунад, Маълумот дар бораи Наби

Йок ман тоқат надорам, вафодорӣ дорам,
Биёед бифаҳмем, ки аз ду бармеояд. ”
Номи падараш Сеййид Мустафо буд ва ӯ дар Санлиурфа таваллуд шудааст. 1642 апрел дар Истамбул вафот кард. Қабри ӯ дар қабристони Қаракахмет дар Ускудар ҷойгир аст. Вай аз оилае бо номи Ҳоҷӣ Ғаффорзода таваллуд шудааст ва дар Урфа забонҳои арабӣ ва форсиро омӯхтааст. Калимаҳои На ва би дар исми ӯ маънои “ҳеҷ чиз” -ро дар арабӣ ва форсӣ доранд. Шоир, ки номи аслии ӯ Юсуф Набӣ буд, дар муддати тӯлонӣ дар бадбахтӣ ба воя расидааст. Вай инчунин дар 10 ба Истамбул омад. Баъд аз мадҳияе, ки ӯ пешниҳод кард мусиқинавоз Мустафо Паша котиб буд. Пас, соли 1665 дар Полша, IV. Мехмед. Дар синни 1671, ӯ ба Истамбул рафт ва таҳсили худро дар ин ҷо оғоз намуд. Дар 24, вақте ки Ҳоҷӣ баргашт ва баргашт, ба ӯ вазифаҳои кетудизм дода шуд. Пас аз он ки бо шеърҳояш ошно шуд, пас ба Пелопоннес бо Паша дар Набӣ рафт, пас аз он ки Мустафо Паша вазифаи Кптан-Деряро супурд ва аз қаср хориҷ карда шуд. Пас аз марги Паша ӯ ба Алеппо меравад. Дар тӯли солҳои худ дар Истамбул, дар тӯли солҳои худ дар Алеппо бо номҳои муҳим ва робитаҳо бо қаср зиндагӣ кардааст. Қисми зиёди асарҳои дар гузашта офаридашуда. Губернатори Алеппо, Балтачы Мехмет Паша, Набиро ҳамроҳи вазир таъин карда буд ва дар ин муддат вай вазифаҳоеро ба монанди Амнияти Минта ва Сармуҳосиб иҷро мекард. Наби, ки дар сарчашмаҳои мухталиф овози зебо дорад, инчунин таҳти номи 'Сейиди Нӯҳ' композитсия кардааст. Ҳамчун шоир, ки дар давраи зиндагиаш таназзул ва бетартибиҳоро дар ҷомеа мушоҳида карда буд, вай ба сабки дидактикӣ ба навиштани шеър шурӯъ кард. Илова бар ин, он як сохтори нисбатан танқидшудаи ҳаёти давлат, ҷомеа ва ҷамъиятро қабул кардааст. Вай исрор кард, ки шеър бояд бо мушкилоте, ки дар зиндагӣ дучор омадааст, мувофиқат кунад ва он бояд дар сохтори дохили ҳаёти иҷтимоӣ сурат бигирад. Набӣ, ки мехоҳад асарҳояш дар як сохторе бошанд, ки онро ҳама метавонанд бифаҳманд, забони содда ва носолимро қабул кардааст. Набӣ забонҳои шарқ ва улуми исломиро хеле хуб медонист.
Вай дар якҷоягӣ бо пайравонаш мактаби Набиро таъсис додааст. Рами Мехмед Паша, Сейид Веҳби ва Кожа Рагиб Паша, ки аз шоирони бузурги он давра буданд, шоироне буданд, ки аъзои ин мактаб буданд.
17. Вай бузургтарин шоир пас аз Наҷми асри 19 дониста мешавад ва инчунин асосгузори шеъри ӯ. Шеъри дидактикӣ яке аз муҳимтарин шеърҳост.

Наби кор мекунад

Асарҳои жанрҳои оятӣ; Дивани туркӣ; Ғайр аз дастнависҳои мухталиф, он аз нусхаҳое, ки як маротиба дар Булак (1841) ва як бор дар Истанбул (1875) чоп шудаанд, иборат аст. Як тавҳид, чор байт дар Диван, мадҳияҳои пирони ислом, II. Мустафо ва III. Барои Аҳмад ва як дархости дигари давлат як осор навишта шудааст, як таркиб, як муҷоҳид, се техмис ва бисёр маълумоти таърихӣ. Шеърҳои услуби Маснавӣ дар Диван IV. Ҳангоми оғоз намудани Mehmed medhiye; Барои султон ва одамони бузург ҷойҳои намоён мавҷуданд. Асари дигари ояти “Диваничи-и Газеллият-и Фариси” (Дивании Форсӣ) мебошад. 39 дар Divan туркӣ ҷой дорад. 32 асарест, ки ғазалҳо ва баҳодиҳии форсӣ аз Мавлоно, Ҳафиз Молла, Селим I, Шифай, Орфи, Келим, Назирӣ, Шевкет, Мэйи, Гариби ва Толиб ва ду ҳикояи хурди туркиро бо сабки месневӣ дар бар мегирад. Кори дигари ояти тарҷумаи Ҳадис-и Эрбайин аст. Тавре ки номи асар тарҷума шудааст, тарҷумаи он беназир аст. Масҷид тарҷумаи ҳадисҳои 40 бо забони форсӣ навишта шудааст. Хайрия аз ҷумлаи асарҳои навъи оят аст. Илова бар машҳуртарин асарҳои муаллиф, 1071 низ ба писараш Эбҳулҳор Мехмед ҳимоя шудааст. Илова ба асарҳое, ки ин асар бо Диван интишор ёфтааст, ҳамчунин чопҳо мавҷуданд, ки дар онҳо гуногун чоп шудааст. Павел де Куртеил ба забонҳои фаронсавӣ ва туркӣ тарҷума кардааст. Насихатнома таҷрибаи корӣ ва мушоҳидаҳои Nani'nin-ро нишон медиҳад. Аз ҷониби дигар, Хайробод достони муҳаббат ва саёҳати худро бо метри 'Мефулю, Мефа'илю, Пурра' навиштааст. Асари Сан ояти Сур-ном аст. IV. Вақтхушӣ дар тӯйи хатнасури Меҳмед дар Эдирне барои шоҳзодаҳояш як месневӣ бо тавсифи пирони даъватшудаи давлатӣ ва тӯҳфаҳои овардашуда мебошад. 587 аз ҷуфтҳо иборат аст.
Нигоҳ ба асарҳои наср; Фатҳ-ном-и Каменице; 1864 дар Истамбул дар сол як асарест, ки бо номи History-i Kamenice нашр шудааст. Ин асар, ки бо фармони Муҳасип Мустафо Паша ба табъ расидааст, асари ҷавонии Набист. Tuhfet ul-Haremeyn дар соли 1848 дар Истамбул ба табъ расид, гарчанде ки он як латиф дар бораи сафари ҳаҷи Набӣ мебошад. Зейл-си Сиёҳ-и Вейсӣ; Ин илова ба китоби шеъри Вейсӣ дар асри ХVII аст, ки то Ботир Ғазол то забт кардани Макка навишта шудааст. Дар Булак дар 1832 чоп карда шудааст. Асари охирини наср Мюншеат мебошад. Дар асар, ки дар он бисёр ҳарфҳои расмӣ ва хусусӣ мавҷуданд, дастурҳои муҳим оид ба ҳам зиндагии скандинавӣ ва ҳам зиндагии зиндагии он давра ҷой доранд.