Мақолаҳои номуайян (UNBESTIMMTE ARTIKEL)
Дар боби қаблӣ мо баъзе мақолаҳоро дида баромадем. Дар ин боб мо мақолаҳои номуайянро баррасӣ хоҳем кард. Мақолаҳои номуайян ба мусбат ва манфӣ ба ду тақсим мешаванд. Мақолаҳои номуайян барои истинод ба ҳар гуна номаълум, номуайян, истифода мешаванд. (Ба мисолҳои овардашуда нигаред дар боби гузашта.)
МАҚОЛАҲОИ МУСИД--ИНДИВИДУАЛ
Ein ва eine ба забони олмонӣ
Ду мақолаи мусбате мавҷуданд.
Вожаҳои ein (айн) ва eine (ayne) дар туркӣ маънои "як"-ро доранд.
Ein мақолаи тасдиқкунандаи номуайян аз der and das мебошад
Eine ин нишондиҳандаи мусбат аз тасвири марг аст.
Мисолҳои зеринро дидан кунед:
ди Фишӣ: моҳӣ
ein Fisch: моҳӣ (ҳама моҳӣ)
Доф Бут: Дарахт
ein Baum: дарахт (ҳар дарахт)
Дас Буч: китоби
ein Buch: як китоб (ягон китоб)
Das Kind: кӯдакон
Кино: Кӯдак (ҳар кӯдак)
Биёед бубинем: баҳр
Eine See: як баҳр (ягон баҳр)
мурдаанд
Eine Sprache: як забон (ҳар забон)
Тавре ки аз мисолҳо фаҳмидан мумкин аст, дар ҷои “дер”, “ein” ба ҷои “das” ва “eine” ба ҷои “мурда” истифода мешаванд.
Биёед ба мақолаҳои манфӣ-номуайян нигарем:
Мақолаҳои манфӣ-инфиродӣ
Инчунин мақолаҳои Ein ва eine манфӣ ҳастанд, ки онҳоро мақолаҳои манфӣ-номуайян низ меноманд.
Манфии мақолаи Ein "kein" (кайн) аст.
Манфии мақолаи eine "keine" (kayne) аст.
Кейн ва Кейнро метавон ба туркӣ ҳамчун “не” ё “не” тарҷума кард ё онҳоро бо пасвандҳои инкорӣ (-ме,-ма) ба феъли ҷумла илова кардан мумкин аст.
Акнун, агар мо ба ин чизҳо якҷоя биравем:
Номаи мусбати артикли "der" "ein" ва номуайянии инфи "kein" аст.
Номаи мусбати артикли "das" "ein" ва номуайянии инфи "kein" аст.
Номаи мусбати артикли "диe" "eine" ва номуайянии инфи "keine" аст.
Намунаҳои зерро санҷед.
ди Фишӣ: моҳӣ
ein Fisch: моҳӣ
kein Fisch: моҳӣ нашавед "ё" моҳӣ не "
Das Kind: кӯдакон
Кино: як кӯдак
кӯр меҳрубон: "кӯдакро наранг" ё "кӯдак нест"
Die Tasche: Пойгоҳи
Тӯҳфа: як халта
Keine Tasche: халта нарм "ё" халта нест "
Дар баробари ин бахш, баъзе мақолаҳо ба забони олмонӣ (der, das, die),
мақолаҳои тасдиқӣ-номуайян (ein, eine) ва манфии номуайян (kein, keine)
Мо дар бораи гурӯҳҳои мақолаҳо маълумот додем.
Дар қисмати оянда мо мақолаҳои истифодаи мақолаҳоро дида мебароем.
Эй мардум! Фонӣ, умри кӯтоҳи шумо бе фоиз; Мехоҳед онро дароз, дароз ва пурсамар созед? Азбаски хоҳиш қудрати башарият аст, шумо роҳи Боқи Ҳакикиро пеш гирифтед. Зеро он чизе, ки ба Бакӣ эътимод дорад, ба занбӯрпарвар афзалият пайдо мекунад. (Ба Лем)
